GEETANJALI

 

கீதாஞ்சலி 37          J    K  SIVAN 

தாகூர்

       37  பழையன கழிதலும் புதியன புகுதலும்  

37.  I thought that my voyage had come to its end

at the last limit of my power,---     

that the path before me was closed,

that provisions were exhausted and the

 Time come to take shelter in a silent obscurity.      

But I find that thy will knows no end in me.

And when old words die out on the tongue     

new melodies break forth from the heart; and      

where the old tracks are lost,

new country is revealed with its wonders..

கிருஷ்ணா,  நான்  யோசித்த போது  எனக்கு  என்ன புலப்பட்டது தெரியுமா  உனக்கு?என் பிரயாணம், யாத்திரை, ஒரு முடிவுக்கு வந்து விட்டதோ? கடைசி துளி சக்தி இன்னும் கொஞ்சம் ஒட்டிக்கொண்டு இருப்பதால் சீக்கிரம்  என் பிரயாணத்துக்கு ஒரு முடிவு  வரப்போகிறது.  ஆஹா என் பாதையுமே இனி தொடரவழி அடைத்து விட்டாயிற்று.   என்னோடு வந்த உணவு, தேவையான  சரக்குகளும்  தீர்ந்து விட்டது.

ஆகவே எனக்கு இருக்கும்  ஒரே  வேலை  இங்கேயே என் மூட்டையை இறக்கிவிட்டு  பயணம் முடிந்து ''டிக்கானா '' போடவேண்டியது தான்.   என்னைச் சுற்றி  எங்கும் அமைதி எதிலும் அமைதி என் மூச்சு விடும் சப்தம் தான்  பலமாக கேட்கிறது என்றால்  பார்த்துக்கொள்ளுங்கள்.

 கிருஷ்ணா, உனக்கு தான் எல்லாமே தெரியுமே, என் மனதில் நீ தொடர்கிறாய். என் சக்தி நீ தானே.  எனவே  எனக்கு எப்படி வரும் முடிவு? உன் சங்கல்பம் நான் தொடரவேண்டும் என்று இருந்தால் எனக்கு முடிவு ஏதடா?

பழசெல்லாம் ஒவ்வொன்றாக மறந்து, பெயர், இடம்,  சொல், தேதி, நினைவு, எல்லாம்  மனதிலிருந்து கழன்று போய் விட்டது. மனதிலிருந்தால்  தானே நாக்கு பேசும்.   அதற்கு பதிலாக  அற்புதமாக  ஒரு  புது  இனிய சங்கீதம் என் இதயத்திலிருந்து புறப்படுகிறது.  அந்த இனிமை உற்சாகமளித்து ஊக்கம் தருகிறது.

''கிருஷ்ணா,  பழைய பாதை முடிந்து போனால் போகட்டுமே? என்ன கவலை எனக்கு?  என் எதிரே  நீ  காட்டும் இன்னொரு புத்தம் புதிய பாதை  தெரிகிறதே, நீண்ட  அதன் வழியே பயணித்து  நான் காணப்  போகும் அற்புதங்கள் அதிசயங்கள் உன்னருளால் எத்தனை எத்தனையோ,  நினைக்கவே  சந்தோஷமாக இருக்கிறதே.