GITANJALI

கீதாஞ்சலி  - ரபீந்திரநாத் தாகூர் -    J.K. SIVAN

Pluck this little flower and take it, delay not! I fear lest it droop and drop into the dust.
I may not find a place in thy garland, but honour it with a touch of pain from thy hand and pluck it. I fear lest the day end before I am aware, and the time of offering go by.
Though its colour be not deep and its smell be faint, use this flower in thy service and pluck it while there is time.

நேற்று காலை பார்த்தேன். இலைகளுக்கு நடுவே  குட்டியாக  வெள்ளை வெளேரென்று ஒரு மொக்கு. சந்தோஷமாக இருந்தது. எத்தனையோ வேலையில் அதை பற்றி நினைக்க மறந்தாலும் திடீரென்று இன்று காலை தோட்டத்தில் அதன் ஞாபகம் வந்தது . போய் பார்த்தேன். மொக்கு விரிந்து சிறிய வெள்ளை வெளேர்  என்ற மலர் இதழ் விட்டு சிரித்தது.  குட்டிப் பூ. மெல்லிய காம்பு ஒட்டிக்கொண்டு இருந்தது. ஓஹோ எந்த நேரமும்  அது உதிர்ந்து விடுமோ, காற்று பலமாக வீசினால்  கழன்று போய் அழியுமோ.  அதை அழகாக பறித்தேன் . 

''கிருஷ்ணா  இது உனக்கு.   இந்தா. நீ கொடுத்த பரிசு உனக்கே''. இது ரொம்ப ஒஸ்தி பூ இல்லை. ரொம்ப வாசனையும் இல்லை. மாலை கட்ட இதை யாரும் தேடப்போவதில்லை.  ஆனால் பறித்து உன் திருவடிக்கே அளிக்கிறேன்.

My song has put off her adornments. She has no pride of dress and decoration. Ornaments would mar our union; they would come between thee and me; their jingling would drown thy whispers.
My poet's vanity dies in shame before thy sight. O master poet, I have sat down at thy feet. Only let me make my life simple and straight, like a flute of reed for thee to fill with music.

பளபள,  ஜிலுஜிலு நகைகள்,  ஆபரணங்கள் எதுவுமே வேண்டாம். எளிமையான ஆடை ஒன்றே போதும். எனக்கும்  உனக்கும் இடையே அதெல்லாம் வேண்டாம். நகைகளின்  சலங் சலங்  ஒலி  உன் ரகசிய கீதத்தை கேட்க விடாமல் பண்ணி விடும்.   நான் கவிஞனாம்.  உன் முன்னே  நான் கொசு. நீ பிரபஞ்ச கவிஞன். உன் பாதங்கள் அருகே வீற்றிருக்கிறேன். உன் கையிலே இருக்கிறதே  நீளமான சாதாரண மூங்கில் குழல்.   அது போல என்னையும் உபயோகித்து என்னுள்ளிருந்தும்  ஆத்ம கீதம் ஒலிக்கட்டும்.

The child who is decked with prince's robes and who has jewelled chains round his neck loses all pleasure in his play; his dress hampers him at every step.
In fear that it may be frayed, or stained with dust he keeps himself from the world, and is afraid even to move.
Mother, it is no gain, thy bondage of finery, if it keep one shut off from the healthful dust of the earth, if it rob one of the right of entrance to the great fair of common human life.

நீ மண்ணில் புரண்டு விளையாடியவன். உன் மேனி முழுதும் மண். ஆபரணங்கள் எதுவும் இல்லாதவன். அரையில் ஒரு ஆடை, தலையில் ஒரு மயிலிறகு.  கையில் ஒரு மூங்கில் குழல்.  இப்போது பார் தாய்மார்களை நம்  ஊரில்.  கொளுத்தும் வெயிலிலும் குழந்தைக்கு பட்டு சட்டை, காலில் சாக்ஸ், காலணி, அதற்குள் காலில் நிறைய தண்டை கொலுசு, மோதிரம், கழுத்து வலிக்க தங்க வைர நகைகள், தலையில் தொப்பி, கீழே இறக்கி விட்டால் விலை உயர்ந்த ஆடை அழுக்கு படும், கசங்கிவிடும் என குழந்தையை விளையாட தரையில் விடாமல்  கைக்குள்ளே சிறை...   குழந்தை அழாமல் என்ன செய்யும்?.  மண்ணில் பிறந்தவன் மண்ணோடு பழகி மண்ணிலே தானே  மறையவேண்டும்.!! மண்ணின் வாசனையில் திளைத்து விளையாடி மகிழாமல் என்ன மனித வாழ்க்கை.

O Fool, try to carry thyself upon thy own shoulders! O beggar, to come beg at thy own door!
Leave all thy burdens on his hands who can bear all, and never look behind in regret.
Thy desire at once puts out the light from the lamp it touches with its breath. It is unholy---take not thy gifts through its unclean hands. Accept only what is offered by sacred love.உன்னை நீயே தூக்கிக்கொண்டு நடக்க முயற்சிக்கிறாயா. முட்டாளே. உன்னை ஆட்டிவைப்பதே அவன்.  நீயல்ல. பிச்சைக்காரா உன் வீட்டுக் கதவையே தட்டி  யாசகமா? உன் சுமையெல்லாம்  சுமக்க ஒருவன் தயாராக இருப்பது தெரியவில்லையே.  இதை அறிந்து கொள்ளவே இல்லையே என்று அப்புறம் வருந்தாதே.  உன் அருகே உள்ள தீபம் உன் ஆசை மூச்சால் அணைந்து போகப்போகிறதே.  உன் பரிசுகளை உன் அழுக்கு கரங்களாலேயே தொட்டு அசுத்தப் படுத்தாதே.  பரிசுத்த அன்பு தரும் பரிசுகளை பெற   முதலில் உன்னை தயார்  செய்துகொள். மனதை இறை அன்பால் நிரப்பு. அன்பைப் பொழி.  

Here is thy footstool and there rest thy feet where live the poorest, and lowliest, and lost.

When I try to bow to thee, my obeisance cannot reach down to the depth where thy feet rest among the poorest, and lowliest, and lost.
Pride can never approach to where thou walkest in the clothes of the humble among the poorest, and lowliest, and lost.
My heart can never find its way to where thou keepest company with the companionless among the poorest, the lowliest, and the lost.

கிருஷ்ணா, காருண்ய மூர்த்தி, தயாசாகரா ,  இதோ ஒரு பலகை.உன் கால்களை அதன் மேல் வைத்து கொஞ்சம் இளைப்பாறு. பரம ஏழைகள், அனாதைகள், தீனர்கள் உன் காலடியில்.  உன் கால்களை  வணங்க குனிகிறேன். குனியக்  குனிய,  உன் கால்கள் கீழே கீழே  போய்க் கொண்டிருக்கிறதே.  ஏழை எளியவர்கள், நிராதரவான அனாதைகள் இடமல்லவோ அது சென்றுவிட்டது. நீ  தீன பந்து. உன்னை அடையாளமே காண முடியவில்லை,. ஏழைகளோடு ஏழையாய், எளியவனாய், அவர்களில் ஒருவனாக  ஆடை உடுத்து அன்பை செலுத்துகிறாய்.  ஏழை பங்காளா. கர்வத்திற்கு, கௌரவத்திற்கு அங்கே  ஏது இடம்?.