கஜராஜனின் அடக்கம்

கஜராஜனின் அடக்கம் - J.K. SIVAN

''சாதிஞ்சனே ..''

தியாகராஜ ஸ்வாமிகளின் பஞ்சரத்ன கீர்த்தனை ஒன்றில் ஆரபி ராகத்தை இழைத்து அதோடு ஒன்றி தனது ஒருவித ஜலதோஷ குரலில் கம்பீரமாக ஆலாபனை பண்ணிக்கொண்டிருந்தார் செம்மங்குடி ஸ்ரீனிவாச ஐயர். நேரில் அல்ல. ஒலிநாடா மெழுகு இசைத்தட்டு கேசட் காலங்கள் தான் மறைந்து விட்டனவே. நான் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது யூ ட்யூபில்.

கூடவே ஆரபியை எனக்கு தெரிந்தவரை கர்ணகொடூரமாக இசைக்கவில்லை, அசைத்துக் கொண்டிருந்தபோது தான் பூவரா

கன் வந்தார். முன் வழுக்கையில் பிளாஸ்திரி.

என்ன ஆயிற்று. எங்கள் ஊர் செம்மங்குடி போயிருந்தேன். குளத்தங்கரையில் பாசி வழுக்கி விழுந்து மண்டையில் காயம்.

ஓ உங்கள் செம்மங்குடியா. இதோ ஐவரும் அதே ஊர்க்காரர் தானே.

எங்கள் ஊருக்கு பெரியவாளுக்கு வந்திருக்கார் தெரியுமா என்றார் பூவராகன்.

ஓ அப்படியா. எப்போ?

எத்தனையோ வருஷங்களுக்கு முன்னே. நான் சின்ன பயலாக இருந்தபோது. என் அப்பா சொல்லி கேட்ட ஒரு விஷயம் சொல்கிறேன் கேளுங்கள் என்கிறார்:

செம்மங்குடியில் ஊர் பட்டாமணியார் வீட்டில் பூஜை. மடத்தின் ஸ்ரீகார்யம்,ஸ்வாமி அபிஷேகத்துக்காக பட்டத்துயானை மேல் ஒரு வெள்ளிக்குடத்தில், செம்மங்குடி ஆற்றிலிருந்து தீர்த்தம் கொண்டு வந்தார். பட்டாமணியார் வீட்டுவாசலுக்கு வந்ததோ இல்லையோ, யானைக்கு மதம் பிடித்துவிட்டது! நல்லவேளை, ஸ்ரீகார்யம் வெள்ளிக்குடத்தோடு கீழே குதித்து வீட்டுக்குள் சென்றுவிட்டார். யானைப்பாகனோ, உயிர் பிழைத்தால் போதும் என்று எங்கேயோ சிட்டாக பறந்து ஓடிவிட்டான்!

அப்புறம் என்ன. கேட்கவேண்டுமா. ஒரே அமளிதுமளி! தெருவில் உள்ளவர்கள் அத்தனை பேரும் கிடைத்த வீட்டுக்குள் புகுந்து கொண்டு கதவை சாத்திக் கொண்டு, ஜன்னல் வழியாக கிலியோடு தெருவையே கண்கொட்டாமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

யானை, கிழக்குக்கோடியிலிருந்து மேற்குக் கோடிவரை கன்னாபின்னாவென்று ஓடி, அட்டஹாசம் பண்ணிக் கொண்டிருந்தது! ஒரே பிளிறல்!

பெரியவாளை வரவேற்க போட்டிருந்த பந்தக்கால்கள், தூண்கள், திண்ணையில் போட்டிருந்த தட்டிகள் எல்லாவற்றையும் அடித்து இழுத்து த்வம்ஸம் பண்ணிக் கொண்டிருந்தது!

உள்ளே ஓடிய ஸ்ரீகார்யம் பெரியவாளிடம் மூச்சு வாங்க சொல்கிறார்

"யானைக்கு மதம் பிடிச்சுடுத்து!......பெரியவா"

மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்க சொன்னபோது இன்னும் குடத்தோடு யானை மீதிருந்து கீழே குதித்த பயம் போகவில்லை. தெருவில் ஈ காக்காய் இல்லை. யானை மட்டும் இங்கே அங்கே ஓடிக் கொண்டிருந்தது.

இதை கேட்டதும் கஜேந்த்ரவரதனாக வீட்டுக்குள்ளிருந்து வெளியே வந்தார் பெரியவா.கையில் நம் எல்லாருடைய மதத்தையும் அடக்கவல்ல தண்டம் ! தன்னந்தனியாக மதம் கொண்ட யானையின் எதிரே போய் நின்றார்!

"கஜேந்த்ரா! என்ன இது போக்கிரித்தனம்? பேசாமப் போய் படு!"

தெய்வத்தின் குரல்....... நம் போன்ற ஆறறிவு, பகுத்தறிவு என்று பீற்றிக்கொள்ளும் மானிட ஜாதியை விட, ஐந்தறிவு, ஏன்? அறிவேயில்லாத அசேதன வஸ்துக்களுக்கு கூட உள்ளே சென்று வேலை செய்யும் தெய்வத்தின் குரல்..ஓலித்தது!

இதோ ஐந்தறிவு ஜீவனாக, ப்ரம்மாண்டமாக அட்டஹாசம் பண்ணிக் கொண்டிருந்த யானை, பூஞ்சை மேனியரைக் கண்டதும் கட்டிப்போட்ட பசு மாதிரி வடக்குப்பக்கம் தலையும், தெற்குப்பக்கம் வாலும் வைத்து, தெருவையே அடைத்துக் கொண்டு பெரிய மூட்டை போல் மஹா சாதுவாகப் படுத்துக் கொண்டது! ஜன்னல், மேல்மாடிகளில் இருந்து இந்த கண்கொள்ளாக் காட்சியை, அதிசயத்தை அன்று கண்டு களித்த பாக்யவான்கள் ஏராளம்!

வாசலில் இருந்து கஜேந்த்ரவரதனை பார்த்துக் கொடிருந்த ஸ்ரீகார்யத்தை அழைத்தார்

"கல்பூரம், சாம்ப்ராணி,வாழைப்பழம், பூ.....எல்லாம் ஒடனே கொண்டா"

எட்ட இருந்தே பெரியவா சொன்னதை குறித்துக் கொண்ட ஸ்ரீகார்யம், அவர் கேட்டதை ஒரு மூங்கில் தட்டில் வைத்து, யானையின் மேல் உள்ள பயத்தால், திண்ணையிலேயே வைத்து விட்டுப் போய்விட்டார், உயிருக்கு பயந்து! பெரியவா தானே அந்த மூங்கில் தட்டை கொண்டுவந்து, ஒருமணிநேரம் முன்பு தெருவையே பிய்த்துப் போட்டுவிட்டு, இப்போது சமத்து சக்கரைக்கட்டியாக வாலை சுருட்டி, உடலைக் குறுக்கி, காதைக் காதை ஆட்டிக் கொண்டிருந்த யானைக்கு கஜபூஜை பண்ணி, பூ சாத்தி, கல்பூரம் ஏற்றி சாம்ப்ராணி காட்டி விட்டு, வாழைப்பழத்தை தன் திருக்கரங்களால் அதன் வாய்க்குள் குடுத்தார்.

"எழுந்து போ! இனிமே விஷமம் கிஷமம் பண்ணாதே!"

அந்த பெரிய சர்க்கரை மலை மெல்ல எழுந்து அடக்க ஒடுக்கமாக, அந்த இத்தனூண்டு தெருவில் கால்வாசி இடம் விட்டு ஒரு ஓரமாக நின்றது.