'

கெடு நெருங்கியது. - J.K. SIVAN

ஹே மஹா ஜனங்களே! காது கொடுத்துக் கேளுங்கள் இதை. சுருக்கமாகத்தான் சொல்கிறேன். நீளமாக பேசும் வழக்கம் எனக்கில்லை.

கொட்டாம்பட்டியில் கோபண்ணா ஒரு நல்ல மனிதன் என பேர் போனவன். ஓடி ஓடி எல்லோருக்கும் உழைப்பவன். கடவுள் பக்தி கொஞ்சம் கூடவே உண்டு அவனுக்கு. நான் எல்லோருக்கும் தான் பிரார்த்தனை செய்பவன் எனக்கு மட்டும் அல்ல என்று அடிக்கடி சொல்வானே .

அவனுக்கு நல்ல மனசுப்பா என்று எல்லோரும் ஊரில் சொல்வார்கள். அது அவன் காதிலும் விழுந்தது.

அந்த ஊரில் கருப்பன் என்று நாய் சந்நியாசியாக வீடு வாசல் இல்லாமல் அடுத்த வேளை உணவு எங்கு என்று தெரியாமல் உற்றார் உறவு இல்லாமல் புளியமரத்தடியே சாஸ்வதம் என்று இருக்கும். கோபண்ணா அடிக்கடி கருப்பனை பார்த்து கை சொடுக்குவான். அதுவும் ரொம்ப நாள் நண்பனைப் போல வாலாட்டும். இருவரும் விளையாடுவதுண்டு. நட்பு நெருக்கமானது. கோபண்ணா தேடும் உணவில் பாதி கருப்பனுக்கு. அது என்ன ஜாதி நாய் என்று கடவுளுக்கு கூட தெரியாது. நிறைய நாய்கள் அந்த ஊரில் இருந்தன. டாமி, டைகர், மணி, ஜூஜூ , இதெல்லாம் பொதுவான பெயர்களில் அவைகள் எல்லாவற்றிற்கும். எது காதில் முதலில் விழுகிறதோ அது வந்து வாலாட்டும். இல்லாவிட்டால் இருந்த இடத்திலிருந்து காதை உயர்த்தகி உற்றுப் பார்க்கும். கடிக்கவும் தயாராகும்.

என்ன நடந்ததோ தெரியாது. ஒருநாள் கோபண்ணா கருப்பனை சீண்டியிருக்கிறான். கோபம் கொண்ட துர்வாச கருப்பன் வெடுக்கென்று கோபண்ணாவின் தொடையை பதம் பார்த்து விட்டான்.

கோபண்ணாவின் அலறல் கேட்டு ஊரில் பொழுது போகாமல் சுற்றிக்கொண்டிருந்த சிலர் ஓடிவந்து விஷயம் ஊரெல்லாம் பரவி விட்டது.

கருப்பனுக்கு விஷப்பல். கோடையில் வெயிலில் அவனுக்கு பைத்தியம் பிடித்துவிட்டதே. இதுவரை நாலைந்து பேரை அவன் கடித்து அவர்கள் யம பட்டணம் சென்றார்களே என்று விஷயம் பூதாகாரம் பெற்றது. ஊரில் தெரு நாய், வெறிநாய் தொந்தரவு அதிகம். இருட்டில் நிச்சயம் கடிக்கும் என்று வெளியே தனியாக போக அஞ்சுவார்கள்.

ஏன் கருப்பன் கோபண்ணாவை கடித்தான் என்று ஆயிரம் கேள்விகள் வேறு? ரொம்ப விஷயம் தெரிந்த பாலு முதலியார் ''அம்மாவாசை நாளன்னிக்கு. அவ்வளவு தான் கோபண்ணா. எல்லோரும் தயாராகுங்கள் அவனை தூக்கிக் கொண்டு போய் எரிக்க'' என்று சொல்லிக்கொண்டு வந்தார். மூணு நாள் அதிகபட்சம் என்றான் முனுசாமி. கோபண்ணா நல்லவன் அவனுக்கு இப்படி ஒரு முடிவா என்றாள் காமு பாட்டி.

எல்லோரும் சொன்ன கெடு நெருங்கியது. கோபண்ணாவுக்கு பயத்தில் ஜுரம் வந்து பினாற்றினான். அடுத்த நாள் காலையில் எல்லோரும் மெதுவாக புளியமரத்தடியில் கோபண்ணாவை தேடி வந்தார்கள். ''எடுத்துக் கொண்டு'' போக வேண்டுமே. கோபண்ணா ஒரு வெள்ளரிப்பிஞ்சை கடித்துக் கொண்டு மரத்தடியில் உட்கார்ந்து கொண்டிருக்க கருப்பன் சற்று தூரத்தில் செத்து கிடந்தது.

இது ஆலிவர் கோல்ட்ஸ்மித் என்ற வெள்ளைக்கார கவிஞன் 1766ல் எழுதியதை தழுவி எழுதியது.. சின்ன வயதில் ஒன்பதாவது படிக்கும்போது பள்ளிக்கூடத்தில் படித்தது

AN ELIGY ON THE DEATH OF A MAD DOG! -

OLIVER GOLDSMITH

Good people all, of every sort,

Give ear unto my song;

And if you find it wondrous short,

It cannot hold you long.

In Islington there was a man,

Of whom the world might say

That still a godly race he ran,

Whene'er he went to pray.

A kind and gentle heart he had,

To comfort friends and foes;

The naked every day he clad,

When he put on his clothes.

And in that town a dog was found,

As many dogs there be,

Both mongrel, puppy, whelp and hound,

And curs of low degree.

This dog and man at first were friends;

But when a pique began,

The dog, to gain some private ends,

Went mad and bit the man.

Around from all the neighbouring streets

The wondering neighbours ran,

And swore the dog had lost his wits,

To bite so good a man.

The wound it seemed both sore and sad

To every Christian eye;

And while they swore the dog was mad,

They swore the man would die.

But soon a wonder came to light,

That showed the rogues they lied:

The man recovered of the bite,

The dog it was that died.