GITANJALI

கீதாஞ்சலி     J K   SIVAN
                                                12     நீ  எங்கே?

12.   The time that my journey takes is long and the way of it long.
I came out on the chariot of the first gleam of light, and pursued my voyage
through the wildernesses of worlds leaving my track on many a star and planet.

It is the most distant course that comes nearest to thyself,
and that training is the most intricate which leads to the utter simplicity of a tune.

The traveller has to knock at every alien door to come to his own,
and one has to wander through all the outer worlds to reach the innermost shrine at the end.

My eyes strayed far and wide before I shut them and said `Here art thou!'
The question and the cry `Oh, where?' melt into tears of a thousand streams and deluge the world with the flood of the assurance `I am!'

ரவீந்திரநாத் தாகூரின் அற்புதமான  கீதாஞ்சலி பாடல்களில் இது ஒன்று.  அடிக்கடி படித்து ரசிப்பேன். 

''நான் பயணித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.   என் எதிரே  வெகு நீண்ட பாதை, வளைந்து வளைந்து எங்கோ செல்கிறது. அதை அடையும் நேரமோ  கணக்கில் வராத அளவு நீண்டது.  நான்  விண்வெளியில் என் தேரில் ஜம்மென்று உட்கார்ந்துகொண்டு செல்கிறேன்.   பொழுது விடிந்து சூரியனின் கிரணங்கள்  என்னை வழி செலுத்துகிறது.  நான்  சந்தித்த முதல் சூரிய கிரணமே  நான் பயணிக்க துவங்கிய  தேர். என்னை நீண்ட பயணத்தில் செலுத்தும் தேர்.என்னை சுற்றிலும் என்னென்னவோ உலகங்கள்.   எங்கும் நிசப்தம். குளிர்காற்று, இதமாக இளம் சூரியன் வருவதை அறிவிக்கும் சிவந்த கீழ்வானம்.   உலகமெனும் காடும் மேடும் என் வழியில் இருந்தால் தான்  என்ன? நக்ஷத்திரங்கள் சந்திரன் காட்டும் ஒளியில்  நிழல் ஏது? பயணம் தொடர்கிறேன். கிருஷ்ணா,   இந்த நீண்ட பாதை வெகு தூரம் சென்றாலும்  உன்னருகே கொண்டு  சேர்க்கும் பாதை.  இந்த பயிற்சி கடினமானது, உன்னை நெருங்க நெருங்க உன் குழலோசை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் செவியில் இன்பமாக பெருகுகிறதே. கடைசியில்  உன் உன் எளிய இனிய  புல்லாங்குழல் ஒலி உன்னை காட்டுமே..
 
 இது உன்னை நோக்கி செல்லும் பாதை. உன்னருகில் கொண்டு செல்லும்  முன்பு  எத்தனையோ இடையூறுகள் இருக்கத்தானே செய்யும்.   பணிவும், பொறுமையும், விடாமுயற்சியும் தேவையல்லவா?

 உன்னைத் தேடிவர நான் பல பேரிடம் யோசனை அறிவுரை, உபதேசம்  கேட்டவன் தானே. எங்கெங்கோ சுற்றி அலைந்து எத்தனையோ கதவுகளை தட்டி  வழி கேட்டு தானே  நீ இருக்குமிடம் தெரியவரும்.   என் கண்கள் உன்னை எங்கெங்கோ தேடின. காணவில்லை தேடிக்கொண்டே தான் இருந்தேன். கடைசியில் கண்மூடி இங்கு தான் இருப்பாய் என்று  அறிந்தேன்,  ஆமாம்  கண்ணா  என்னுள்  நீ  என்றும் இருக்கிறாய் என  மெதுவாக உணர்ந்தேன். அது தெரியும் வரை      ''கிருஷ்ணா, நீ எங்கே  எங்கே'' என்றுஉரக்க கத்தினேன் அழுதேன். வானமும் மண்ணும் என் குரல் கேட்டு  அதை என்னிடமே  ரீங்காரமிட்டு செவியில் புகுந்து  மனதில் பலமாக  ஒலித்தது. '' இதோ  இங்கேயே  இருக்கிறேனே. பார்க்க மாட்டேன் என்கிறாயே ...''   என்ற உன்  நம்பிக்கை தரும் குரல்  எல்லோரும் கேட்க  காற்றாக, புயலாக, கடலலையாக,   விண்ணின் மின்னலாக,  இடியாக,   ப்ரளயமாக, சுனாமியாக,   எண்ணற்ற தாரகைகளாக, தேவதைகளாக,  கிருஷ்ணா, நீ   எனக்கு   உறுதியளித்ததில் என்னை மறந்தேன். என்னுள்ளும் நீ நிறைந்திருப்பதை உணர்ந்தேன்.  இனி வார்த்தைகள் தேவை இல்லை.''